نوای زمستان
اول یک شرح حال :
یکی از دوستان وبلاگ نویس با هزار التماس اجازه این را از پدرش گرفته بود که در کنکور شرکت کند مبتنی بر اینکه اگر قبول نشد دیگر قید درس خواندن را بزند . بله همان طور که حدس زدید او قبول نشد و باید قید درس خواندن را بزند و به راستی که می دانم چاره ای جز این ندارد .
چند روز پیش وقتی با اون صحبت می کردم نتونست جلو بغضش و بگیره و گریش گرفت . خواستم بگم بابا مرد که گریه نمی کنه ، دیدم بسه از بس دیگران این دروغ بزرگ رو به بچه هاشون تحمیل کردند و بچه ها واقعا فکر کردند که مرد نباید گریه کند .
دوم یک نامه به همان دوست عزیز :
آرزو ها سربازان سپاه زندگی ما هستند .
ما برای رسیدن به پیروزی ، فوج فوج از خوبتریم ، دلاورترین و محبوبترین سربازانمان را از دست می دهیم و شاید آنها را که اگر می ماندند می توانستند دنیا را عوض کنند .
تو هرگز نمی توانی در یک نبرد سهمگین ، با شاگردان شیطان شرور رو به رو شوی و در امتداد نبرد مدام و سر سختانه خود حتی یک سرباز هم از دسا ندهی .
عزیز من ، از دست رفتگان بزرگند و عزیز اما نباید به عزای ابدیشان بنشینی ، زیرا در برابر آنان که در نیمه راه مانده اند یا کشته شده اند و در برابر چشمان حسرت زده و نمناک تو پر کشیده اند ، بسیاری از سربازان تو به پیروزی رسیده اند و بسیاری خواهند رسید . اگر نه در زمان تو ، در زمان فرزندانت .
و باز عزیز من ما مجاز نیستسم که در ماتم آرزو های از دست رفته خود بنشینیم و مویه کنان قصه های غم انگیزی از شکست های هر چند بزرگ خود بسازیم .
برای یک سپاه حتی اگر یک سرباز هم به پیروزی برسد اما آن پیروزی ، پیروزی واقعی است و ماندگار .
اگر بتوانی به سادگی و صفای یک کودک ، اعتقادی خالصانه داشته باشی به اینکه دنیا با تو آغاز نشده و با تو به پایان نمی رسد ، دیگر مشکل چندانی برای تو که بار سنگین آن همه آرزو و رویا را شب و روز به دوش می کشی ، باقی نخواهد ماند . و همین اعتقاد تو را موظف می کند کهآرزو های به انحام نرسیده اما بزرک خود را به فرزندانت و فرزندان سرزمینت و فرزندان جهان بینیت بسپاری و یاریشان کنی .
اگر این چرخ ، بعد از من و تو خواهد چرخید ، که بی شک خواهد چرخید ، بگذار دلیلی بر دلائل خوب چرخیدن در اختیارش بگذاریم .
یادت باشد !
همه آرزو های بزرگ متعلق به من و تو نیست ( هرچند گاهی در اوج احساسات چیزی جز این می گوییم) تا بخواهیم به همه آنها برسیم و برای آیندگان نگذاریم .
دنیای بی آرزو دنیای حقیری است ، و انسان بی آرمان انسان بسیار حقیر ، بسیار حقیر و بسیار حقیر .........
نوشته شده توسط طه ولی زاده در چهارشنبه 85/5/18 و ساعت 12:9 صبح | نظرات دیگران()
